သူမနာမည္ လမင္းအိမ္ဆိုလား..။ မႏွစ္ကဘယ္အဆင့္မွာျပဳတ္သြားသည္ဆိုလား..။ သူမကိုအေသအခ်ာမသိခဲ့သည့္တိုင္ သူမကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေတြ႕ေလတိုင္းမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တိုက္ပြဲဝင္ရွာသူခ်ာတိတ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိေနတတ္သည္။ သူမကိုသတိျပဳမိစြာၾကည့္ျဖစ္ေလတိုင္းမွာလည္း မခံခ်င္စိတ္ရွိသူ၊ အရႈံးဆိုတဲ့စကား တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ်မၾကားလိုသူ၊ မာနစိတ္ရွိသူ၊ ၿပီးေတာ့ ဘာေနေနမိမိကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မိရွိေလသူကေလးမတစ္ဦးအျဖစ္Memory ထဲစြဲမွတ္ေနမိတတ္ေလသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ ဦးေအာင္ကိုလတ္တို႔က သူမကိုေနာက္တစ္ဆင့္ေခၚမသြားႏိုင္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသတဲ့။ ဒီအသံမွာ သူမ`တုန္´သြားပုံေလးကို ကြၽန္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ေရွာ့ခ္ျဖစ္ရေခ်သည္။ ဒီအေျဖကိုသူမေမွ်ာ္လင့္ထားပုံမေပၚပါ။ သူမသည္ Judge မ်ားကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း အတြင္းခန္းမ်ား၊ အိပ္မက္မ်ား၊ မယုံၾကည္ႏိုင္ျခင္းမ်ားကိုျဖတ္သန္းလာေသာ အသံတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမးခြန္းတစ္ခုကိုထုတ္ေျပာလိုက္ေလသည္။ `ျပန္မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဟင္´ ဆိုလားပါပဲ။ ၾကည့္စမ္းပါကြာ.
ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမေနာက္တစ္ဆင့္တက္သင့္သလားျပတ္သားစြာသိရွိသူတစ္ဦးမဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ သူမ၏ဂီတပါရမီကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္မခန္႔မွန္းႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္သူမက်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းအား မနာက်င္တတ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ပြဲမွာ၊ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုစာက်ရႈံးရေလျခင္းအတြက္ `ျပန္မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဟင္´ဟု မ်က္ရည္တစ္ဝက္ျပန္ေမး လိုက္ပုံေလးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းေဆြးသြားတာအမွန္ပါပဲ။
ျပန္မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာစိုးမိုးဗိုလ္က်ခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ ျပန္မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ အခ်စ္မွာ ေနာက္က်သြားေသာနာရီမ်ားမလည္ပတ္ခဲ့ပါ။ ျပန္မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ တစ္ဘဝလုံးဒီတစ္ႀကိမ္ေလးပဲမွားခဲ့တာေလ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ လမင္းအိမ္ႏႈတ္ခမ္းေလး မွတစ္ဆင့္ တကယ့္အျပင္ကမာၻႀကီးအားေငးၾကည့္ေနမိေလသည္။
Credit -N ၾကယ္မင္း
